“Οι γυναίκες της Κεφαλονιάς”
Έκθεση της Αντονέλλα Αργυρώ , έναρξη 10 Οκτώβρη 2013, ώρα 19.30 ,Ιόνιο Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού.
Ιστορίες αγάπης στα νησιά της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς εις ανάμνηση της σφαγής του 1943.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ο Μουσολίνι αποφάσισε να εισβάλλει στην Ελλάδα. Ήταν το έτος 1940 όταν Γερμανοί και Ιταλοί ήταν σύμμαχοι. Τον Απρίλιο του 1941 ένα Ιταλικό απόσπασμα 12.000 στρατιωτών κατέλαβε την Κεφαλονιά. Όταν την 8η Σεπτεμβρίου του 1943 υπογράφηκε η ανακωχή, η Μεραρχία Άκουι, αποτελούμενη από 525 αξιωματικούς και 11.700 στρατιώτες, πανηγύριζε το τέλος του πολέμου. Τότε βρέθηκε υπό την απειλή του Γερμανικού στρατού, του οποίου η διοίκηση απαίτησε να κατατεθούν τα όπλα, ατιμάζοντας τον Ιταλικό στρατό στα μάτια του Κεφαλληνιακού λαού. Μετά από μια εβδομάδα διαπραγματεύσεων δεν κατέληξαν σε καμία συμφωνία και ξεκίνησαν οι μάχες.
Παρά την άνευ όρων παράδοση των Ιταλών, η Wehrmacht έπραξε ένα απαίσιο έγκλημα πολέμου: βιαιοπράγησε δολοφονώντας χιλιάδες Ιταλούς αιχμαλώτους, πετώντας τους σε ομαδικούς τάφους ή ρίχνοντας τα κορμιά τους στη θάλασσα.
Η έκθεση // Γυναίκες της Κεφαλονιάς// είναι η φωτογραφική έρευνα με την οποία η Αντονέλλα Αργυρώ επέλεξε να εγκωμιάσει την εβδομηκοστή επέτειο της σφαγής.
Μία σειρά <<πορτραίτων>> τα οποία απεικονίζουν τον δικό της τρόπο να θυμάται και να αφομοιώνει την ιστορία, διηγούνται την φιλία μεταξύ του Ελληνικού και του Ιταλικού λαού. Ως γυναίκα και φωτογράφος σκέφτηκε να επικαλεστεί την μνήμη και την συγκίνηση αυτής της τραγωδίας δια μέσου των ματιών και των ιστοριών των γυναικών που την έζησαν. Ιστορίες διαπερασμένες από αγάπη.
Το Έργο αγκαλιάζει διάφορες γενιές γυναικών: από την μία πλευρά τις Ελληνίδες, εννενηντάχρονες πλέον, οι οποίες φιλοξένησαν και έκρυψαν τους Ιταλούς στρατιώτες, βοηθώντας τους κι αγαπώντας τους. Από την άλλη πλευρά, οι κόρες που γεννήθηκαν από αυτούς τους μεικτούς γάμους, ακόμη κι οι εγγονές, σύμβολο της φιλίας μεταξύ Ιταλών κι Ελλήνων, η οποία κατέλυσε τους κανόνες του πολέμου. Γυναίκες διαφορετικές στην ηλικία και στα βιώματα, αλλά ενωμένες απ΄τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν σε μία ιστορία που δεν πρέπει να λησμονηθεί.
Μέσα από αυτές τις (αποτυπωμένες) μορφές η ανάμνηση αποκτά ποιητικές αποχρώσεις κι ο πόνος αφήνει χώρο στην εμπιστοσύνη, το θάρρος και τη ζωή.
Aντωνέλλα Aργυρώ
www.ordinedellagiarrettiera.com
http://www.flickr.com/photos/ordinedellagiarrettiera/sets/
aa@ordinedellagiarrettiera.com
+39 3381184845
